Μάλλιου Φανή
Για να σου εξασφαλίσουμε μια κορυφαία εμπειρία, στο site μας χρησιμοποιούμε cookies.

Ιστορία Οδοντιατρικής

Η Οδοντιατρική αποτέλεσε κλάδο της Ιατρικής και μαζί της βάδισε κατά την εξέλιξη της Ιστορίας του ανθρώπου. Είναι μια επιστήμη που βρίσκεται κοντά στον άνθρωπο.

Συνυφασμένη με την προσπάθεια για καλύτερη υγεία και αναβαθμισμένη ποιότητα στην καθημερινότητα του ανθρώπου, η Οδοντιατρική στις μέρες μας απέκτησε μια επιπρόσθετη ιδιότητα: την ομορφιά και την καλαισθησία.

Αυτός ο πολυδιάστατος χαρακτήρας της σύγχρονης οδοντιατρικής έδωσε αίγλη στην επιστήμη και τους λειτουργούς της, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα και ψηλές απαιτήσεις.

Η κοινωνική αποστολή της οδοντιατρικής είναι πλατιά. Ο οδοντίατρος αποτελεί τον θεματοφύλακα της στοματικής υγείας του λαού μας. Η πρόληψη και η θεραπεία των οδοντικών και γενικά των στοματολογικών παθήσεων αποτελεί το κύριο έργο μας. Η ιδιαίτερη φροντίδα που απαιτείται για το παιδί αξίζει και μόνο να μας ωθήσει να αφοσιωθούμε ολόψυχα στην επιστήμη μας: για το παιδί που τόσο πολύ υποφέρει από τις οδοντικές παθήσεις και ιδιαίτερα από την τερηδόνα, που το κάνει να πονά, να υποφέρει και επηρεάζει την ανάπτυξη του.

Αν αναλογισθεί κανείς το πόσο ο άνθρωπος υπέφερε στην αρχαιότητα, το μεσαίωνα και τους μετέπειτα χρόνους, από τους οδοντόπονους και την απώλεια των δοντιών, μόνο τότε θα αντιληφθεί πόσο περήφανος πρέπει να νοιώθει σήμερα ο οδοντίατρος για την αποστολή του. Για τούτο και η σημερινή κοινωνική του θέση είναι αξιόλογη και συγκεντρώνει και την προσοχή και την εκτίμηση των συνανθρώπων του.

Η θέση αυτή εξαρτάται πάντα από την παιδεία του και την επαγγελματική του συμπεριφορά.

Η Οδοντιατρική στον Μεσαίωνα, αλλά και μετέπειτα ακόμη, έως τον παρελθόντα αιώνα, έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από αγύρτες και γυρολόγους που μόνο αντικειμενικό σκοπό είχαν τον πλουτισμό τους.

Καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια για να περάσει η Οδοντιατρική τη θέση της στον επιστημονικό χώρο και να καταξιωθεί στον κοινωνικό χώρο. Και αφού σήμερα την απέκτησε διεθνώς, ελκύει αθρόα τους νέους μύστες, για να την αγαπήσουν και να την αναδείξουν ακόμη πιο πολύ.

«Ο βίος βραχύς η τέχνη μακρή», έλεγε ο Ιπποκράτης. Τούτο σημαίνει ότι για να υπηρετήσουμε την υψηλή τέχνη που ακολουθούμε στην σύντομη ζωή μας, απαιτείται μεγάλη προσπάθεια, παιδεία συνεχής και ευσυνειδησία. Ο Ιπποκράτης δίνει στους μαθητές του την παρακάτω παραγγελία: 
«Να μην αποβλέπετε εις την ιατρικήν αμοιβήν ειμή ως μέσον ικανοποιήσεως της επιθυμίας σας προς περαιτέρω μάθησιν (προς τελειοποίησιν σας). Σας παρακινώ δε να υπολογίζετε ( ως προς την ζητητέαν αμοιβήν) την πτωχείαν ή την ευπορίαν των αρρώστων σας, χωρίς να απαιτήτε ποσά υπέρογκα κατά λίαν απάνθρωπον τρόπον. ’λλοτε δε και αμισθί να παρέχεται τας υπηρεσίας σας, ενθυμούμενοι προγενέστερες υποχρεώσεις ή λαμβάνοντες υπ’ όψιν την τωρινή φήμην σας. Εάν δε, παρουσιασθή ευκαιρία να παράσχετε την επικουρίαν σας εις ξένον τινά και άπορον κατ’ εξοχήν, τούτο είναι ένδειξις δωρεάν παροχής ιατρικής αντιλήψεως. Διότι όπου υπάρχει φιλανθρωπία, εκεί υπάρχει και ο έρως προς την επιστήμην.»

Η Οδοντιατρική κατά την αρχαία περίοδο βρίσκεται στα χέρια των μάγων και των ιερέων. Οι αρρώστιες αποδίδονταν στην εκδικητικότητα των Θεών, η ίαση στη εύνοια τους, με την μεσολάβηση των μάγων και των ιερέων. Και όταν η ίαση δεν επερχόταν, η εξήγηση των μάγων ήταν ότι οι Θεοί δεν επείστηκαν.

Η πλήρης θεμελίωση της επιστημονικής σκέψης της επαναστατικής απελευθέρωσης από την Θεοκρατία έγινε από τον Ιπποκράτη γι’ αυτό και δίκαια θεωρείται ο πατέρας της Ιατρικής Επιστήμης.

Το μεγαλείο της Ιπποκρατικής εκφράζεται με την ανθρωπιά. Ο Ιπποκράτης δεν θεωρεί αλάνθαστο ούτε τον γιατρό, ούτε την ιατρική, ούτε τον εαυτό του, αλλά διακηρύσσει ότι: («Βέλτιστον δε εστί το προσωτάτω του ανεπιτήδειου απέχον».)